جشن نيلوفري(تقديم به نيلوفر مامان)
روز ششم تیرماه هنگام جشنی است به نام «نیلوفر» که امروزه بسیار ناشناخته است و شاید به مناسبت شکوفا شدن گلهای نیلوفر در آغازین روزهای تابستان باشد.
«ابوریحان بیرونی» از آن به نام جشنی تازه نام برده است و «خلف تبریزی» در برهان قاطع روز برگزاری این جشن را هفتم و یا هشتم مرداد ماه بر میشمارد
نیلوفر را مظهر گذشته و حال و آینده میدانند،، زیرا گیاهی است که در یک زمان، غنچه میدهد، گل میکند و دانه میدهد.
نيلوفر نماد کمال است. زيرا برگها گلها و ميوه اش دايره اي شکلند. و دايره خود از اين جهت که کاملترين شکل است نماد کمال به شمار ميآيد.
نيلوفر يعني شکفتن معنوي ، زیرا ریشههایش در لجن است و با این حال به سمت بالا و آسمان میروید، از آبهای تیره خارج میشود و گلهایش زیر نور خورشید و روشنایی آسمان رشد میکنند.
نیلوفر نماد زیبایی نیز به شمار میرود. ریشههای نیلوفر مظهر ماندگاری و ساقهاش نماد بند ناف است که انسان را به اصلش پیوند میدهد و گلش پرتوهای خورشید را تداعی میکنند.
نیلوفر نماد انسان فوقالعاده یا تولد الهی است زیرا بدون هیچ ناپاکی از آبهای گلآلود خارج میشود. همینطور نماد نجابت است، به این دلیل که از آبهای آلوده بیرون میآید اما آلودگی آن را نمیپذیرد
گل نیلوفر را در فارسی به نام گل آبزاد یا گل زندگی و آفرینش و یا نیلوفر آبی نامیدهاند. از آنجا که این گل با آب در ارتباط است نماد آناهیتا ، ایزد بانوی آبهای روان است.